หากเราลองตั้งคำถามว่า คำขวัญประจำจังหวัดพิษณุโลก (รวมถึงจังหวัดอื่นๆ) คืออะไร ครูแชมป์คิดว่าคนพิษณุโลกน่าจะตอบได้เกือบทุกคน แต่ถ้าถามต่อไปว่า แล้วใครเป็นผู้แต่งคำขวัญประจำจังหวัด เสียงที่เปล่งคำขวัญอย่างเจื้อยแจ้วเมื่อครู่อาจจะเงียบลงไปทันใด

ผมสังเกตมานานแล้ว ประชาชนเจ็ดสิบล้านคนล้วยรู้คำขวัญจังหวัดของตัวเอง แต่กลับไม่รู็ว่าใครเป็นผู้แต่ง จริงแล้วเราควรให้ความสำคัญให้มาก น่าจะให้ความสำคัญพอๆกับรางวัลซัไรต์ เพราะคำขวัญที่กว่าจะคัดเลือกมาเป็นสิ่งที่ฟังแล้วรู้เลยว่ามีของดีอะไรบ้างมันยาก เพราะตัวครูแชมป์เองก็เคยส่งประกวดคำขวัญเช่นกัน (เข้ารอบ 10 คำขวัญที่จะคัดเลือกแล้ว ปรากฏว่ามีการล้มเลิกยุทธศาสตร์จังหวัดใหม่ไป จึงต้องล้อมโครงการนี้ไปด้วย)

สำหรับจังหวัดพิษณุโลกนั้นมีดังนี้ "พระพุทธชินราชงานเลิศ ถิ่นกำเนิดพระนเรศวร สองฝั่งน่านล้วนเรือนแพ หวานฉ่ำแท้กล้วยตาก ถ้ำและน้ำตกหลากตระการตา"

ผมอยากจะเขียนบทความนี้เพื่อเป็นจุดเริ่มของจังหวัดอื่นๆว่า ท่านทั้งหลายควรเผยแพร่เกียรติคุณของผู้ที่แต่งคำขวัญประจำจังหวัด เพราะขึ้นชื่อว่าเป็นสิ่งที่บ่งบอกยุทธศาสตร์จังหวัด บ่งบอกเอกลักษณ์ของจังหวัด และบ่งบอกว่า มีดีอะไรได้อย่างดี

สำหรับท่านผู้แต่งคำขวัญประจำจังหวัดพิษณุโลกคือ ท่านผู้ช่วยศาสตราจารย์สุรีย์  ไวยกุฬา ข้าราชการบำนาญ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม จังหวัดพิษณุโลก

เมื่อสองเดือนก่อน หนังสือพิมพ์หัวสีหลายฉบับได้พาดหัวถึงพระชื่อดัง ทีไ่ด้สวมแว่นดำขณะโดยสารเครื่องบินเจ็ต และกลายเป็นประเด็นสังคมในเวลาต่อมา

หลายสำนักข่าวให้ความสนใจ โดยเฉพาะรายการข่าวเช้าที่ให้ความสำคัญมากๆ (จนมีคนบอกว่า ข่าวเช้า ข่าวเย็น 80% เป็นข่าวของพระรูปนั้น) มีการติดตามตรวจสอบจากหน่วยงานต่างๆถึงเรื่องของความผิดปกติ หรือข้อสงสัยต่างๆ จนบางคนรู้สึก "เบื่อ"

วันนี้ ผมได้ไปเสวนากับพวกพี่ๆ พอมาถึงหัวข้อที่มีคนแสดงความเห็นในคลิป youtube ของหลวงปู่แขก ปภาโส ในครั้งที่ท่านปลุกเสกอธิษฐานจิต ร่างของท่านสั่นโยก (ดูคลิปดังกล่าวได้ที่ http://www.youtube.com/watch?v=jAyVMChIgYI ) พี่ที่ผมเคารพท่านหนึ่งได้พูดคุยถึงประเด็นนี้ เค้าบอกว่ามีคนเอาคลิปวิดีโอหลวงปู่ลง แล้วมีคนมาโพสต์ด่าว่า ด้วยถ้อยคำที่ค่อนข้างรุนแรง (ประมาณว่า "เป็นพระประสาอะไรทำไมใส่แว่นดำ ผมไม่นับถือ แบบนี้ไม่ใช่พระ")

พี่ท่านนั้นก็ตอบไปในคอมเมนท์ว่า "สาเหตุที่หลวงปู่แขกต้องสวมแว่นตาเวลาท่านไปข้างนอก หรือไปร่วมพิธีปลุกเสกต่างๆ ตาของท่านแพ้แสง จึงจำเป็นต้องสวมแว่นตากันแสงเพื่อที่จะให้สามารถพอมองเห็นได้"

เมื่อวาน ก็รำลึกครบรอบ 8 ปี ของการเป็นข้าราชการในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวไปแล้ว

วันนี้ ขอนำภาพถ่าย ของที่ระลึกที่บรรดาลูกศิษย์และผู้รักใคร่ชอบพอกันออกมารำลึกเรียกน้ำตากันสักหน่อยครับ

ขอบคุณทุกท่าจากดวงใจนะครับ

ครูแชมป์ พิริยะ  ตระกูลสว่าง

วันที่ 7 พฤศจิกายน 2548 เป็นวันแรกที่ผมได้รับใช้ใต้เบื้องพระยุคลบาท ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ผมจำได้ว่าเป็นวันที่ภาคภูมิใจที่สุด

ก่อนหน้านี้ ผมปฏิเสธที่จะทำอาชีพครู เพราะได้เป็นความลำบาก ยากจนของพ่อและแม่ซึ่งเป็นครูทั้งคู่

ผมยังจำได้ว่า เราต้องซื้อข้าวสารที่ละลิตรมาหุงกันกันอย่างประหยัด เพราะเงินเดือนของพ่อกับแม่ไม่พอ อยากกิน อยากได้อะไร ก็ไม่ค่อยได้ตามใจ พ่อกับแม่ยังต้องขี่มอเตอร์ไซต์ไปสอนวันละหลายสิบกิโลเมตร (เหมือนกับผมตอนนี้ ที่ต้องขี่ไปกลับวันละเกือบ 50 กิโลเมตร)